Μία φυλή παρεξηγημένη στην Ελλάδα που την ακολουθούν μύθοι πολλών χρόνων περί ανισσόροπης συμπεριφοράς και άσκοπης επιθετικότητας.Ένας σκύλος τρομακτικός, ηθοποιός σε πολλές ταινίες τρόμου με το ρόλο του "κακού". Εκείνο όμως που δεν καταλαβαίνει το κοινό είναι ότι τα σκυλιά παίζουν έναν ρόλο όπως ακριβώς και οι άνθρωποι ηθοποιοί.
Κατά καιρούς, αυτοί οι μύθοι υποχωρούν, αλλά κάποια μεμονωμένα και δυσάρεστα περιστατικά, καθώς και η λάθος προβολή τους από την τηλεόραση κυρίως, αναζωπυρώνονται και συνεχίζουν να υπάρχουν.
Η αλλαγή προσωπικότητας στο Ντόμπερμαν είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτή η κατάσταση παρουσιάζεται στο Ντόμπερμαν. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι στο άκουσμα και μόνον ότι κάποιος έχει Ντόμπερμαν, καταλήγουν στο ίδιο πάντοτε ανόητο συμπέρασμα: «Σίγουρα μια μέρα θα τον φάνε τα ίδια του τα σκυλιά». Υπεύθυνα είναι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, που πάντοτε όταν θέλουν να δείξουν ένα σκυλί-φονιά, διαλέγουν ένα μαύρο Ντόμπερμαν, με αποτέλεσμα, ο κόσμος να έχει σχεδόν ταυτίσει στη σκέψη του το όνομα του Ντόμπερμαν με ένα σκυλί που είναι επιθετικό, σωστό αγρίμι, που το μόνο που σκέπτεται είναι πώς θα κατασπαράξει τον κύριο του και τα μικρά παιδάκια του γείτονα. Και δεν έχουν καθίσει να σκεφτούν, όλοι αυτοί οι αφελείς, ότι πίσω από όλα αυτά μπορεί να κρύβεται κάτι το παθολογικό, κάτι που κάνει τα σκυλιά αυτά να συμπεριφέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο, όταν και εάν συμπεριφέρονται έτσι. Μερικοί που σκέφτηκαν λίγο, αλλά βιάστηκαν να καταλήξουν σε συμπέρασμα πολύ γρήγορα, διατύπωσαν την άποψη ότι η αλλαγή στην προσωπικότητα του Ντόμπερμαν είναι αποτέλεσμα του γεγονός ότι ο εγκέφαλος του σκυλιού μεγαλώνει με πιο γρήγορο ρυθμό από τα οστά του κρανίου του, με αποτέλεσμα την κατά κάποιο τρόπο σύνθλιψη του εγκεφάλου και την πρόκληση μιας καταστάσεως στο σκυλί, που δεν διαφέρει και πολύ από την τρέλα. Μια κατάσταση, που κάνει το σκυλί να επιτίθεται σε πρόσωπα της οικογένειας που ανήκει. Εντοπίζουν μάλιστα και τον χρόνο έναρξης των συμπτωμάτων αυτών, στην ηλικία των 4 έως 5 χρόνων.
Το 1880, ο Λιούις Ντόμπερμαν, δημιουργός της φυλής, παρουσίασε στην Απόλντα της Γερμανίας τα πρώτα δείγματα. Η εμφάνιση τους εντυπωσίασε και έπεισε τους περισσότερους, με αποτέλεσμα την εξάπλωση σε ολόκληρη την Γερμανία και στην συνέχεια και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό δημιούργησε την αυτόματη μείωση στη ζήτηση άλλων φυλών.
Οι τύποι των σκυλιών που χρησιμοποιούνται τότε για φύλαξη, ήταν ως επί τον πλείστον μεγαλόσωμοι και με μολοσσοειδή χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με το Ντόμπερμαν που ήταν κομψό σκυλί μεσαίου μεγέθους. Οι εκτροφείς των άλλων φυλών έδειξαν δυσαρέσκεια και μην μπορώντας να βρουν ελάττωμα πάνω του (στην μορφολογία και τον χαρακτήρα), και σε συνδυασμό με την ευφυΐα του, έβγαλαν την φήμη ότι τα Ντόμπερμαν, μετά τον πέμπτο έτος της ηλικίας τους, τρελαίνονται λόγω στενότητας του εγκεφάλου! Η ύπαρξη της φυλής μέχρι σήμερα δηλώνει έμπρακτα ότι τελικά το Ντόμπερμαν είναι ένα υγιέστατο σκυλί που αγαπήθηκε απ όλους. Εκτός από τα καθήκοντα ασφάλειας που παρέχει, αποτελεί ένα πιστό μέλος της οικογένειας και τέλειο σύντροφο του ανθρώπου. Αυτό μας αποδεικνύει και μια ομάδα επιστημόνων που ασχολήθηκε επί έξι χρόνια στην Αμερική με την "τρέλα" των Ντόμπερμαν. Επικεφαλής της ομάδας έρευνας ήταν ο Έλληνας γιατρός κ. Γαλατάς από την Θεσσαλονίκη, ιδιοκτήτης Ντόμπερμαν. Η ερευνά τους με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από εκπαιδευτές , κτηνιάτρους, εκτροφείς και ιδιοκτήτες, απέδειξε τελικά ότι, πράγματι, η τρέλα αποτελεί απλά ένα μύθο. Εάν γυρίσουμε στην πραγματικότητα θα γνωρίσουμε όντως ένα σκύλο που σίγουρα διαφέρει από όλες τις άλλες φυλές. Μόνο εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η φοβερή ευστροφία του, η απόλυτη δύναμή του, η γεμάτη υπέροχη κίνηση του, η ευγένεια και η τρυφερότητα απέναντι στην οικογένεια του και η παντοτινή αφοσίωση στον κάτοχό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου